Kuzey Afrika’da keşfedilen iki mumyadan elde edilen şok edici DNA bulguları, insanlık tarihinin soy ağacını yeniden yazabilir.

Almanya’daki Max Planck Enstitüsü’nden bilim insanları, günümüz Libya’sında ortaya çıkarılan bu antik mumyaların 7 bin yıl öncesine ait, daha önce bilinmeyen bir insan topluluğunun DNA’sını taşıdığını buldu.

ÇOK FARKLI VE BELİRGİN BİR GENETİK YAPI

Sahra Çölü’ndeki bu kayıp grup, bilim insanlarının Afrika’da bulmayı umduklarından çok farklı, belirgin bir genetik yapıya sahipti.

5 bin ila 14 bin 500 yıl önce bu çöl bölgesi, Yeşil Sahra olarak bilinen yemyeşil ve verimli bir alandı.

TAMAMEN İZOLE OLMUŞLAR

Bu durum bilim insanlarını, dünyanın bu bölgesindeki eski insanların Sahra Altı Afrika ve Ortadoğu’dan gelen diğer kabilelerle daha fazla etkileşime girmiş olabileceğine inanmaya yöneltti.

Ancak bu kayıp grubun Yeşil Sahra’ya göç eden diğer insan topluluklarından tamamen izole olduğu görülüyor.

HİÇ İNCELENEMEDEN YOK OLDULAR

Yeni keşfedilen mumyaların DNA’sı, o dönemde Afrika dışında yaşayan antik insanlara kıyasla daha az Neandertal DNA’sına sahip. Bu oran, o dönemde Ortadoğulu çiftçilerin yüzde bir ila ikisinde bulunan orandan çok daha az. Bu da köklü ve uzun süre izole edilmiş bir genetik soyun varlığını kanıtlıyor.

Bulunan iskeletlerin, Libya’nın güneybatısındaki Takarkori kaya sığınağında gömülü iki kadına ait olduğu belirlendi.

Araştırmacılar, bu eşsiz insan soyunun modern dünyada artık orijinal haliyle var olmadığını belirtti. Yeni keşfedilen mumyaların DNA’sı günümüz insanının daha büyük genetik bulmacasının yalnızca bir parçasını oluşturuyor.

15 BİN ÖNCE YAŞAMIŞ TOPLAYICI GRUP

Afrika, Ortadoğu ve Avrupa’daki modern popülasyonlarla benzer genetik yapıya sahip olmak yerine, bu kadınların 15 bin yıl önce yaşamış bir toplayıcı grubuyla yakın genetik bağları vardı.

Araştırmacılar, bu toplayıcıların son Buzul Çağı’nda günümüz Fas’ındaki mağaralarda yaşadıklarını tahmin ediyor.

Hem Buzul Çağı’ndaki grup hem de Yeşil Sahra’da yeni keşfedilen mumyalar, Sahra Altı Afrikalılardan tamamen farklı bir DNA yapısına sahip.

Bu durum, kıtadaki iki popülasyonun nispeten ayrı kaldığını kanıtlıyor.